[ad_1]
ساشا واکولینا، خبرنگار یورونیوز و گروهی از سیاست گذاران و کارشناسان ارشد درباره چگونگی مقابله با رفاه مالی، افزایش نابرابری و بحران هزینه زندگی، پیش از کنفرانس فراتر از رشد 2023، خارج از چشم انداز استاندارد تولید ناخالص داخلی، بحث می کنند.
طبق گزارش‌ها، رهبران اروپایی از رکود زمستانی در سال 2022/2023 اجتناب کردند زیرا پیش‌بینی‌ها برای سه ماه اول سال چشم‌انداز رشد را افزایش داد و پیش‌بینی‌های تورم را اندکی کاهش داد. تولید اقتصادی در سه ماهه نخست امسال 0.3 درصد افزایش یافت.
در حالی که محاسبه تولید ناخالص داخلی در طول زمان معیاری برای اندازه گیری رشد اقتصادی است، آیا می توان رفاه مالی یک کشور را با استفاده از چنین درصدهای سه ماهه ساده به طور دقیق ارزیابی کرد؟
در حالی که غرب به سوزاندن منابع طبیعی در تلاش برای تقویت رشد اقتصادی ادامه می دهد، سیاستگذاران و کارشناسان اروپایی می پرسند که آیا می توان به اهداف سیاست اقتصادی از راه های دیگری دست یافت؟; اگر بتوانیم یاد بگیریم که با امکانات خود زندگی کنیم و تمرکز خود را بر نرخ رشد ناپایدار متوقف کنیم.
فیلیپ لامبرتس، عضو پارلمان اروپا، رئیس مشترک سبزها و اتحاد آزاد اروپا توضیح داد: اذعان به اینکه کره زمین منابع نامحدودی ندارد و در نظر گرفتن محدودیت های سیاست های اقتصادی ما گام مهمی است. «اگر می‌خواهید برای همه جا باز کنید، باید متوجه شوید که ما باید در محدوده‌ها عمل کنیم. در غیر این صورت، بشریت محو خواهد شد یا به طرز وحشیانه‌تری ناپدید می‌شود.»
اولیویه دی شوتر، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد فقر شدید و حقوق بشر، استدلال کرد که رشد تولید ناخالص داخلی برای افراد فقیر، زمانی که از چنین پیشرفت اقتصادی عمومی منتفع نمی شوند، معنای بسیار کمی دارد.
جدای از افزایش فقر، با افزایش جمعیت کره زمین، مبارزه برای کاهش منابع در مواجهه با رشد نمایی اقتصادی ادامه دارد. ساندرین دیکسون-دکلیو، رئیس مشترک سازمان غیردولتی، باشگاه رم، بر نیاز به بررسی تأثیر فعالیت های ما بر مرزهای سیاره ای تأکید کرد.
«تولید ناخالص داخلی هرگز واقعاً معیار توسعه اقتصادی نبود. بهره وری را می سنجد. اقتصاد استخراجی را می سنجد. و ما دیده‌ایم که آن اقتصاد استخراجی در واقع همه‌گیری را ایجاد کرده است که اخیراً داشتیم، تأثیرات آب و هوایی را ایجاد کرده است و همچنین فقر را تشدید می‌کند. فقر و نابرابری به معنای بی ثباتی است.
به گفته آدلاید چارلیه، یک فعال حقوق بشر و عدالت اقلیمی، ما باید اهداف خود را در سطح جهانی بازنگری کنیم، به بحران هایی مانند وضعیت اضطراری آب و هوایی نگاه کنیم و به طور موثر تشخیص دهیم که کشورهایی که بیشترین آلودگی را در 50 سال گذشته ایجاد کرده اند، هستند. نه آنهایی که بیشترین آسیب را از اثرات آن دارند.
ما در مورد کشورهای غربی صحبت می کنیم که قبلاً به اهداف مشخصی دست یافته اند [level of] تندرستی. و اکنون در بحث عدالت اجتماعی و مسئولیت تاریخی، باید راه و اهدافی را که می‌خواهیم روی میز بگذاریم زیر سوال ببریم.
برای اطلاعات بیشتر در مورد این بحث روی ویدیوی بالا کلیک کنید.
[ad_2]