لندن-
شاه چارلز سوم، مردی که تقریباً 74 سال منتظر بود تا پادشاه شود، روز شنبه در کلیسای وست مینستر با تمام شکوه و عظمتی که بریتانیا می تواند داشته باشد تاج گذاری می کند.
و می تواند چیزهای زیادی جمع کند.
تاج‌ها و الماس‌ها، موسیقی سر به فلک کشیده و احتمالاً یک بیعت رعدآسا از سوی رعایای چارلز در سراسر کشور وجود خواهد داشت.
برای تکمیل آن، 4000 سرباز در راهپیمایی پس از مراسم به سمت کاخ باکینگهام راهپیمایی خواهند کرد که این رژه بزرگترین رژه نظامی بریتانیا در 70 سال اخیر خواهد بود. پادشاه و ملکه تازه تاجگذاری شده در کالسکه ای 261 ساله که از دماغه تا دم با طلای درخشان طلاکاری شده است، عقب را بالا می کشد.
مایکل کول، خبرنگار سابق سلطنتی بی‌بی‌سی، می‌گوید: «حتی در دنیایی که مردم با سرگرمی‌های درخواستی سیر می‌شوند، مردم می‌ایستند و خیره می‌شوند، زیرا این یک راهپیمایی تماشایی و یک مراسم، مراسمی است، برخلاف هر چیزی که در هر کجای دنیا رخ می دهد.”
اما مانند بهترین درام ها، نمایشی با پیام است.
برای 1000 سال و بیشتر، پادشاهان بریتانیا در مراسم باشکوهی تاج گذاری می کردند که حق حکومت آنها را تایید می کند. اگرچه پادشاه دیگر قدرت اجرایی یا سیاسی ندارد، اما همچنان رئیس دولت بریتانیا و نماد هویت ملی است.
در زمانی که تورم دو رقمی همه را در بریتانیا فقیرتر می‌کند و افرادی که می‌خواهند سلطنت را برای یک جمهوری کنار بگذارند، آماده می‌شوند تا با فریادهای «پادشاه من نیست» اعتراض کنند، چارلز مشتاق است نشان دهد که او هنوز هم می‌تواند یک کشور باشد. نیروی متحد کننده در یک ملت چندفرهنگی که با ملتی که به مادرش سلام کرد بسیار متفاوت است.
بنابراین این یک ماجرای کوتاه‌تر و کمتر رسمی نسبت به تاجگذاری سه ساعته ملکه الیزابت دوم خواهد بود.
در سال 1953، کلیسای وست مینستر دارای جایگاه های موقتی بود تا ظرفیت صندلی ها را به بیش از 8000 نفر افزایش دهد، اشراف ردای سرمه ای و تاج می پوشیدند، و مراسم تاج گذاری تا 5 مایل (8 کیلومتر) در مرکز لندن پیچید تا حدود 3 میلیون نفر بتوانند برای آن تشویق کنند. ملکه پر زرق و برق 25 ساله
سازمان دهندگان خدمات چارلز را به کمتر از دو ساعت کاهش داده و 2300 دعوت نامه ارسال کرده اند. به اشراف گفته شده است که از پوشیدن لباس های تشریفاتی خودداری کنند و راهپیمایی یک مسیر کوتاه تر و مستقیم از صومعه به کاخ باکینگهام برمی گردد.
این به دنبال دستورات چارلز برای مراسمی است که او به دنبال ایجاد یک ماشین سلطنتی کوچکتر و ارزانتر برای قرن بیست و یکم است.
مراسم تاجگذاری که بر اساس موضوع “دعوت به خدمت فراخوانده شده است” با یکی از جوانترین اعضای جماعت – یک خوانندۀ سلطنتی نمازخانه – در حال خوشامدگویی به پادشاه آغاز خواهد شد. چارلز با گفتن این جمله پاسخ خواهد داد: “به نام او و پس از نمونه او، من آمده ام نه برای خدمت، بلکه برای خدمت.”
این لحظه به معنای تأکید بر اهمیت جوانان است — و افزوده ای جدید در خدمتی مملو از آیین هایی است که از طریق آن قدرت در طول قرن ها به پادشاهان جدید منتقل شده است.
اما این تنها نوآوری نیست.
چارلز لحظه سنتی پایان مراسم را که از اشراف خواسته شد زانو بزنند و وفاداری خود را به پادشاه اعلام کنند، کنار گذاشته است. در عوض، جاستین ولبی، اسقف اعظم کانتربری، از همه حاضران در صومعه و افرادی که تلویزیون را تماشا می کنند دعوت می کند تا به پادشاه سوگند “وفاداری واقعی” بدهند.
این تعهد بحث هایی را در بریتانیا برانگیخته است و برخی ناظران می گویند که این یک تلاش ناشنوا برای درخواست حمایت عمومی از چارلز بود. ولبی در پاسخ گفت که این یک فرمان نیست و مردم می توانند خودشان تصمیم بگیرند که شرکت کنند یا خیر.
جورج گروس، محقق مدعو در کینگز کالج لندن و کارشناس تاج گذاری، گفت که واکنش مردم به چارلز، در طول خدمت و در طول مسیر رژه، کلیدی است.
گروس گفت: «اگر عموم مردم حاضر نشوند، هیچ کدام از اینها مهم نیست. «اگر آنها اهمیتی ندهند، پس همه چیز واقعاً کار نمی کند. همه چیز در مورد این تعامل است.”
و مخاطب امروزی با مخاطبی که تاجگذاری الیزابت را دید بسیار متفاوت است.
تقریباً 20 درصد از جمعیت اکنون از گروه های اقلیت قومی هستند، در حالی که در دهه 1950 این رقم کمتر از یک درصد بود. بیش از 300 زبان در مدارس بریتانیا صحبت می شود و کمتر از نیمی از جمعیت خود را مسیحی توصیف می کنند.
اگرچه برگزارکنندگان می‌گویند که تاجگذاری همچنان یک «خدمت مقدس آنگلیکن» است، اما این مراسم برای اولین بار شامل مشارکت فعال سایر ادیان از جمله نمایندگان سنت‌های بودایی، هندو، یهودی، مسلمان و سیک می‌شود.